Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Η ηδονή του να διατάζεις είναι μεγαλύτερη κι από την ερωτική απόλαυση!

Μας άρεσε πολύ το σχόλιο που μας έστειλε αναγνώστης και το δημοσιεύουμε!

Η ηδονή του να διατάζεις είναι μεγαλύτερη κι από την ερωτική απόλαυση!

(παλιά σιτσιλιάνικη παροιμία)

Μήπως ο κ. Δήμαρχος εννοεί ότι απαγορεύετε να ψηφίσουμε;
Ερωτώ, μήπως; και τούτο διότι είπε στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΧΕΛΩΟ TV:

«Εμείς αλλάξαμε το Αγρίνιο και εμάς θα εμπιστευτεί ο πολίτης να ολοκληρώσουμε αυτή την αλλαγή. Είδαμε τα πλεονεκτήματα της περιοχής γιατί εμείς ήμασταν πάντα εδώ για να τα διαπιστώσουμε. (εσείς και όχι ο δημότης;)

Θα εργαστούμε για αυτό που οραματιστήκαμε (εσείς και όχι ο δημότης;)και όχι για προσωπικές βλέψεις ή για να κάνουν πολιτική τα κόμματα, (έχετε ήδη το χρίσμα του κόμματός σας).

Η ανανέωση στο Αγρίνιο έγινε πράξη με τη αλλαγή της φυσιογνωμίας και αυτό δεν θα διακοπεί από πειράματα». (από τα πειράματα προήλθαν τα μεγαλύτερα επιτεύγματα αιώνες τώρα)

Τι συγκεντρωτισμός! Τι υπεροψία! Την ώρα που η κοινή λογική και η πραγματικότητα λέει πως το μνημόνιο( δηλαδή η υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ) έχει συνέπειες αντίστοιχες με την Μεταπολίτευση του 1974. Με άλλα λόγια, τίποτε δεν μένει το ίδιο στην πολιτική, αρχής γενομένης από τα πρόσωπα. Ο Γιώργος Παπανδρέου άφησε πίσω το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και του Τσοχατζόπουλου, του Σώκου συμπεριλαμβανομένων των ιδίων. Μήπως όλα αυτά κάνουν επείγουσα την ανάγκη για άλλα πρόσωπα;

Όπως είπε και ο Μεγάλος Αλ (Καπόνε) το 1929 «το δικό μας σύστημα δίνει στον καθένα από εμάς μία μεγάλη ευκαιρία και το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να την αρπάξουμε και με τα δύο μας χέρια και να την αρμέξουμε».


Και αν το τσιτάτο του Καπόνε δεν είναι και…πολύ του γούστου της τοπικής πράσινης νομενκλατούρας της εξουσίας, ιδού και η άποψη του Αβραάμ Λίνκολν που έχει βρει εφαρμογή στις ενέργειες της τοπικής εξουσίας: «οι διοικούντες συνεργάζονται αρμονικά και ενορχηστρωμένα με στόχο να εξαπατήσουν το κοινό».

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άτομα, κατά βάση χαμηλής αυτοεκτίμησης και υψηλής φιλοδοξίας, μη εκπληρωμένων στόχων και έντονης θρασύτητας.
Πρόσωπα που νιώθουν ότι η ζωή, ο κόσμος, το κόμμα τους "χρωστάει".
Και μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να μοιάζει ενδιαφέρον το "θα αγωνιστούμε γι' αυτό που οραματιστήκαμε", στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά μοιάζουν με τις ψεύτικες πέτρες που έδιναν στους ιθαγενείς οι άποικοι.
Πώς λοιπόν θα τσιμπίσουμε;
οταν γνωρίζουμε ότι άν ανταποκριθούμε στο κάλεσμά τους θα ακολουθήσει η απογοήτευση;

Ανώνυμος είπε...

Προς sarakaimara:Συγγνώμη αλλά αυτήν την ανάρτηση ποιός την έχει γράψει;

Τα "συστήματα" στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατούν...

   Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ ο τίτλος για όσα συνέβησαν θα μπορούσε να είναι "η εκδίκηση των Πασοκογεννών" ...