Μια φορά κι έναν καιρό…
Κάπως έτσι θα έπρεπε να ξεκινά το memo που φέρεται αποστέλλει δήμαρχος στους «ταπεινούς» συμβούλους του για να τους ενημερώσει για τα όσα έγιναν τον περασμένο Οκτώβρη. Με γλώσσα που θυμίζει παραμύθι, θα μπορούσε να είναι της Χαλιμάς, το περί ου ο λόγος memo φαίνεται ότι γράφτηκε από την τεχνητή νοημοσύνη και έτσι ο δήμαρχος μιλά για τον φθινοπωρινό αέρα που δρόσισε την πόλη και για τις πρώτες βροχές που ξύπνησαν τα χρώματα της και με τον τρόπο αυτό αποχαιρέτησαν αισίως τον Οκτώβρη. Μέσα στην αισιοδοξία ο δήμαρχος καταγάφει με λυρικό τρόπο τα επιτεύγματα του…
Αλήθεια ο δήμαρχος γνωρίζει ότι αυτό που έστειλε, με την τόση λυρικότητα που το διακρύνει, έχει προκαλέσει πολλά σχόλια, αφού οι αποδέκτες γνωρίζουν ότι δεν χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο γραφής;
Τόση λυρικότητα από έναν τεχνοκράτη, που γνωρίζει πολύ καλά να τραβάει γραμμές και όχι να παριστάνει τον Τζον Κητς;
