Η Κστουφουρούλα

 

Η Κστουφουρούλα η άμοιρη

Η Κσουτουφουρούλα η δόλια

 Λένε πως έχει στο μυαλό

Ένα τρανό καψούλι

Και ολημερίς το στόμα της

Είναι ανοιχτό τσαούλι

Στα νιάτα της, τότε παλιά

Είχε μακριά κοτσίδα

Κι έλεγε στους συντρόφους της

Πως είν’ τρανή ατσίδα

Ήτανε χρόνια τρυφερά

Ήτανε χρόνια σκούρα

Κι είχε κι αυτή η έρημη

Μια μόνιμη φαγούρα

Ήθελε λέει να προβληθεί

Να μάθει ο κόσμος όλος

Ότι είν’ κι αυτή αριστερή

Μασάει σανό και καυτερή

Τα χρόνια όμως περάσανε

Έκοψε τα μαλλιά της

Τα βαψε κατακόκκινα

Άλλαξε η αφεντιά της

Μα αντί να πήξει το μυαλό

Κείνη σφύριξε τόσο

Που λάλησε η έρημη

Κανείς δεν ξέρει πόσο

θέλει να γίνει βουλευτής

Να χει κι αυτή ένα λόγο

Να κάνει τους συντρόφους της

Να τρέμουν από φόβο

Μα τηνε πήραν στο ψιλό

Και της βαράνε ντέφια

Κι αυτή νομίζει αφελώς

Της κάνουνε τα κέφια