Χρόνια πολλά αφέντη μας...

Γιορτάζει το καμάρι μας
γιορτάζει ο πασάς μας
γιορτάζει ο αφέντης μας
κι όλος ο ντουνιάς μας

τον λένε Μήτρο τρομερό
τον σκιάζεται η αυλή του
τα γίδια και τα πρόβατα
που έχει στο μαντρί του

Αυτός ο κούτρας φίλτατοι
που διοικεί με σθένος
έφτιαξε λένε κάθισμα
και κει ξεσπάει το μένος

το φτιαξε λέει για το πρεστίζ
να χει να δείξει κάτι
να μαζευτούν οι φίλοι του
να κάνει κι ένα πάρτυ

να δείξει αυτός ο έρημος
σε αυτούς που διοικούνε
πως είναι άντρας με πυγμή
μπας και τον φοβηθούνε

μια μέρα κει που βόσκαγε
τις γίδες τα ζαγάρια
μια προβατίνα φώναξε
τα άλλα τα ταγάρια

ρε γίδια και ρε πρόβατα
αυτός δε μας ταίζει
και μας αλλάζει συνεχώς
κι όλο μας ξεφτυλίζει

μας δίνει μοναχά κλωτσές
το γάλα μόνο θέλει
κι άμα βελάζουμε πολύ
μας θέλει το κρικέλι

τον νοιάζει μόνο το πρεστίζ
το νέο το γραφείο
η μαλακή καρέκλα του
και μας, μας τρώει το κρύο

μήπως να τον γειώσουμε
να τον εκδικηθούμε
το γάλα να του κόψουμε

κι ας πα να κουρευτούμε;

έφτιαξε λέει και στέγαστρο
να μπει το αγροτικό του

κι όλους εμάς μας έγραψε

ευθύς στον απαυτό του...