Δυο βάτραχοι μαλώνανε
στον πράσινο τον βάλτο
πίνοντας ούζα, τσίπουρα
ρίχνοντας κι ένα σάλτο
Απ' το πολύ μεθύσι τους
ολημερίς κλαιγόταν
τα σωθικά, τα μέσα τους
φαίνεται πως καιγόταν
Ο πιο μεγάλος μπάκακας
"σαπιοκοιλιά" τον λέγαν
ήτανε λέει καυγατζής
κι όλοι μαζί τον κλαίγαν
τον κλαίγαν γιατί έχασε
πολλά απ' τα οφίτσια
τα μόνα που τ' απόμειναν
ήτανε κάποια βίτσια
Με βατραχίνες γύριζε
τα βράδια ξενυχτούσε
και το πρωί άμα ξύπναγε
βαριά κοιλοπονούσε
Σάλταρε εδώ, σάλταρε κει
σάλταρε παραπέρα
μα μια βραδιά τον τσάκωσαν
μετά από μια βεγγέρα
Τον βάλανε στη φυλακή
κι έζησε μια ξεφτίλα
που από τότε άρχισε
όλη η κατρακύλα
οι βάτραχοι σαν το μαθαν
όλοι μαζί τον κράζαν
στις εκλογές τον μαύρισαν
βούρλο τονε φωνάζαν
Εκείνος άμα τ' άκουσε
απ' το πολύ σεκλέτι
πήρε τον άλλο μπάκακα
που ήταν καθώς πρέπει
Είχε κι εκείνος αγαθά
ήτανε της φιλίας
το μόνο που τους χώριζε
η διαφορά ... κοιλίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου