Κλαίει ο κόσμος κι ο ντουνιάς
θρηνεί όλη η φύση
τον φάγανε τον άνθρωπο
ξεκίνησε η πλήση
Πέσανε να πεθάνουνε
σαν ήρθε το μαντάτυο
μα κάποιοι άλλοι κέρναγαν
κρασί και μαντολάτο
ήτανε μαύρη η στιγμή
ήτανε μαύρη η μέρα
ήρθαν τα νέα γρήγορα
φτάσανε πέρα ως πέρα
Έμεινε η πίτα άκοφτη
και ποιος θα τηνε κόψει
σταμάτησε κι ο μπεζαχτάς
του άλλαξε η όψη
κλαίει η φιλενάδα του
τραβάει το μαλλί της
το τρίο που τον έφαγε
θα πάει απ' το σπαθί της
και τι θα κάνει τώρα πια
που φύγαν οι βαρβάροι
θα μείνει ολομόναχη
να τρώει απ' το ταγάρι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου