Η οικονομία στο απόσπασμα και η Ελλάδα στην χρεοκοπία.

Ανδριόπουλος Ιωάννης MSc, Ph.D
Πρόεδρος Τ.Ο. Νέας Δημοκρατίας Αγρινίου

Μαθητευόμενοι μάγοι ή άτομα επικίνδυνα για τη χώρα μας και την Ελληνική οικονομία είναι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης του ΔΝΤ-ΠΑΣΟΚ; Το ερώτημα αυτό απασχολεί σήμερα όλους τους Έλληνες. Βλέπουμε καθημερινά την συνολική καθίζηση της οικονομίας σε όλους τους τομείς. Η επιχειρηματικότητα και το κέρδος από την νόμιμη και δηλωμένη εργασία διώκονται με μανία και πρωτοφανή υψηλή φορολόγηση. Το σύνθημα φέρτε πίσω τα κλεμμένα το έκρυψε η σημερινή ΔΝΤ-ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, το αποσιώπησε.
Δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, καθώς τα κλεμμένα χρήματα, από το πραγματικό ταμείο του κράτους βρίσκονται καθημερινά σε συγκεκριμένες “τσέπες”. Το πελώριο χρέος κατά 70% είναι δημιούργημα των Ελληνικών σοσιαλιστικών κυβερνήσεων. Τους έχει γυρίσει μπούμερανκ. Έτσι στέφονται στην πραγματική οικονομία, στους μικροεπιχειρηματίες, στους μικροβιοτέχνες, στους καταστηματάρχες, στους υπαλλήλους, στα απλά νοικοκυριά. Προσπαθούν να τους ενοχοποιήσουν που αγόρασαν από την εργασία τους ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι. Ο δρόμος που έχουν πάρει με το ΔΝΤ παρέα το βλέπουν τώρα ότι είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος, λάθος που έγινε σκόπιμα..
Δεν υπάρχει δικαιολογία γιατί γνώριζαν το τι θα συμβεί.
Όμως το σχέδιό τους ήταν να ρίξουν τις ευθύνες για την κατάσταση της οικονομίας συνολικά τα τελευταία 30 χρόνια, στην τελευταία πενταετή διακυβέρνηση της χώρας από την Νέα Δημοκρατία.
Για να το πετύχουν αυτό έχουν μαζί τους συγκεκριμένα μεγάλα Αθηναϊκά εκδοτικά-τηλεοπτικά συγκροτήματα.
Υπάρχει μια οικονομική θεωρία (εδραιωμένη ανάμεσα στους οικονομολόγους), που μας δείχνει τα δημόσια έσοδα σε σχέση με την φορολογική κλίμακα. Το κράτος μπορεί να έχει αύξηση εσόδων καθώς αυξάνει τη φορολογική κλίμακα, αλλά έως ένα σημείο. Το σημείο “T”, από εκεί και μετά τα έσοδα θα μειώνονται ανεξάρτητα από την αύξηση στους φορολογικούς συντελεστές, ΦΠΑ κλπ.
Στις αρχές του 1970 ο Arthur Laffer έκανε δημοφιλή τη θεωρία αυτή ως Laffer curve (καμπύλη Λαφφέρ. Η θεωρία λέει ότι καθώς αυξάνονται οι φόροι, ολοένα και λιγότερα θα θελήσουν να δουλέψουν και να επιχειρήσουν με αποτέλεσμα, όταν το κράτος φτάσει να φορολογεί το 100% των κερδών, τα έσοδα θα είναι μηδέν και η πολυπόθητη ανάπτυξη θα είναι παρελθόν.
Άμεσο παράδειγμα εφαρμογής του Laffer curve είναι το τι γίνεται σήμερα στην αγορά αυτοκινήτου στην Ελλάδα. Τα αυξημένα τέλη καθώς και η επιβολή των περιβαλλοντολογικών τελών έχουν αποθαρρύνει πολλούς από το να έχουν αυτοκίνητο.
Όσο περισσότερου είναι οι φόροι, τόσο λιγότεροι θα είναι πρόθυμοι να τους πληρώσουν. Ναι μεν οι φόροι θα είναι αυξημένοι σε σχέση με πέρσι, διότι η αύξηση των τελών ήταν πολύ μεγάλη σε σχέση με το ποσοστό που παραδίδουν τις πινακίδες, αλλά οι παραδώσεις πινακίδων θα συνεχιστούν και το 2010 και πριν τελειώσει το 2010, αυτοί που δεν θα θελήσουν πλέον να έχουν αυτοκίνητο θα είναι πολλαπλάσιοι αυτών του 2009. Παράλληλα οι επιχειρήσεις αυτοκινήτου, οι πωλήσεις και ο συνολικός κύκλος εργασιών του κλάδου έχουν καταρρεύσει, όπως και τα κρατικά έσοδα από φόρους του συγκεκριμένου κλάδου. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην κατανάλωση τσιγάρων όπου τα έσοδα που υπολόγιζαν από το φόρο καπνού είναι ήδη μειωμένα κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, παρά τις μεγάλες αυξήσεις του φόρου. Το ίδιο και με την βενζίνη.
Αν συνεχίσει η κυβέρνηση να προσπαθεί να βγάλει ξύγκι από τον Έλληνα φορολογούμενο, το πιο πιθανό είναι να δούμε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να μην είναι πρόθυμο πλέον να πληρώσει τους αυξημένους φόρους, με αποτέλεσμα, όσο και να αυξάνει τους φόρους το κράτος, τα έσοδα να είναι μειούμενα. Ένα άλλο μεγάλο μέρος θα έχει πολύ μεγάλα κίνητρα για φοροδιαφυγή καθώς το 23% ΦΠΑ είναι μεγάλο κίνητρο.
Αυτός που θα πληρώσει πάλι το λογαριασμό της κυβέρνησης ΔΝΤ – ΠΑΣΟΚ είναι ο απλός εργαζόμενος, ο μεροκαματιάρης, ο μισθωτός. Οι έμμεσοι φόροι και φορολογία από την ίδια την οικονομική επιστήμη και την απλή καθημερινότητα χαρακτηρίζονται άδικοι, άνισοι. Πλήττουν μόνο τους οικονομικά αδύνατους. Μεγαλώνουν την κοινωνική ανισότητα.

Δυστυχώς είμαστε ακόμη στην αρχή του εφιάλτη . . . . .