Χαμηλές πτήσεις

“Σιγά σύντροφε, θα κουτουλίσουμε. Πέτα λίγο πιο δεξιά...” είπε ο αετός στο γεράκι.

“Δεν μπορώ ρε γεράκι,. Κάτι είδα και μ΄άρεσε...” αποκρίθηκε.

Περίεργος καθώς ήταν ο αετός έστριψε τις φτερούγες του ...πάντα αριστερά... και άρχισε να κατεβαίνει. Από κοντά το γεράκι φώναζε “εγώ το είδα πρώτος. Εγώ το είδα πρώτοοοοοος...”.

Με απίστευτη ταχύτητα ο σύντροφος αετός τέντωσε τα πόδια του και ετοιμάστηκε να αρπάξει το θήραμα. Το γεράκι κι αυτό από κοντά έκανε το ίδιο.
Την ώρα όμως που το θήραμα έφτασε στο οπτικό του πεδίο, φρέναρε απότομα, με αποτέλεσμα να κουτρουβαλιαστεί ο σύντροφος αετός και το χειρότερο... να σκάσει πάνω του και το γεράκι. Κυλίστηκαν για κάμποσα μέτρα και τελικά έσκασαν και οι δύο πάνω στον κορμό ενός δέντρου. Τσακισμένοι, γεμάτοι σκόνη και με πούπουλα στο στόμα, φτύνοντας και βρίζοντας κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους. Τίναξαν με όση περιφάνια τους είχε απομείνει τα φτερά τους και κοίταξε ο ένας τον άλλο.

“Καλά είσαι τρελός; Γιατί δεν μου είπες ποια ήταν από κάτω και παραλίγο να ξεφτυλιστώ;” ρώτησε το γεράκι ο σύντροφος αετός.

“Καλά καλά δεν πρόλαβα να δω εγώ και όρμησες"
Έφτυσε το τελευταίο πούπουλο και συνέχισε “...δεν αφήνεις τίποτα. Να τώρα, παραλίγο να την πατήσουμε. Δεν πιστεύω να μας είδε; Έτσι και μας είδε στο λέω θα γίνουμε ρόμπες ξεκούμποτες”.

Έλα να ανεβούμε στο δέντρο να δούμε που στο δαίμονα πήγε. Δεν τη βλέπω πουθενά.”

Χωρίς δεύτερη κουβέντα ανέβηκαν στο δέντρο. Ένα μεγάλο πλατάνι. Κοίταξαν κάτω και εκεί στην όχθη του ποταμού την είδαν. Λιάζονταν ξαπλωμένη, υγρή, με μισόκλειστα μάτια και την ουρά της τεντωμένη.

“Τη βλέπεις, εδώ ο κόσμος καίγεται κι αυτή ...λιάζεται”.

“Τι να πει κανείς για την ... ουρά της αλληνής”, σύντροφε. Φαντάζεσαι να την βουτάγαμε; Ποιος έβγαινε από το στόμα της κ. Προέδρου. Δε θα μας άφηνε φτερό και πούπουλο. Τώρα που την έκανε ο πρόεδρος υπεύθυνη του  γυναικών στο κόμμα ... ούτε ψύλλος στον κόρφο μας”.

Δε μου λες ρε σύντροφε αητέ, πως έγινε αυτή υπεύθυνη των γυναικών; Στραβός είναι ο πρόεδρος; είδες κάτι γκομενάκια που έχουμε στο κόμμα αυτή βρήκε να βάλει;”

“Αχ, αναστέναξε ο αητός “δεν υπάρχει θεός γεράκι. Ακόμη κι εκείνη τη νυφίτσα τη συνάδελφο να έβαζε, παρόλη την ηλικία της, το κορμάκι της είναι μπουκιά και συγχώριο. Τουτινής ο... είναι όμοια με το κοινοβούλιο. Δες τη, όχι δες τη... Άδικο έχω;”

“Λες να βρούμε τη βίδρα μπροστά μας στις εκλογές;”

“Καλά, θες και τα λες ή σου φεύγουν;”

Άρχισε να γελά τρανταχτά ο σύντροφος αητός.

“Ναι, γέλα...γέλα...Κοίτα να πάθουμε όπως με τη νυφίτσα. Κι οι δυο εκτός κοινοβουλίου κι η νυφίτσα μέσα. Μήπως τα ξέχασες τα χαίρια μας. Τρομάξαμε να βγούμε στις τελευταίες εκλογές. Όπου πηγαίναμε μας λέγανε διαστακτικά “ναι θα σας ρίξουμε από ένα σταυρό...αλλά θα ψηφίσουμε και τη νυφίτσα”. Τα θυμάσαι; Θυμάσαι που το βράδυ των εκλογών κατάπιαμε τα πούπουλα μας όταν την είδαμε να εκλέγεται για δεύτερη φορά; Ή μήπως ξέχασες το πολιτσιμικό σοκ που πάθαμε από τη διαφορά ψήφων που είχαμε με το κνάβ; Τα εγκεφαλικά ήταν απανωτά. Πάλι καλά που δεν έκανε εξωκοινοβουλευτικό υπουργό εκείνον τον κοκοτοφαωμένο”.

“Σιγά να μην τον έκανε. Ύστερα από τόσες κοκορομαχίες στην αρένα με τους άλλους κοκόρους, έχει πάνω του τα παράσημα. Το θέμα δεν ήταν να κάνει αυτόν Υπουργό και να βρούμε τον διάολο μας, μα να στηρίξει εμάς και να σπάσει τις ψήφους από το λύκο. Αφού το κατάφερε αυτό μην το λες ούτε του παπά. Δεν τον είδες τον άτιμο το λύκο; Παραλίγο να μας βγει αλποκούναβο. Αλήθεια ρε γεράκι, τι θα κάνουμε τώρα με τον Καλλικράτη; Καλά τη βολέψαμε με τους διοικητές. Με τους άλλους να δω τι θα κάνουμε. Πριν αλέκτωρ... φτου, φτου στα φτερά μου, θα πλακώσουν οι δήμαρχοι. Όσο ήταν πολλοί, τους κουμαντέρναμε. Τώρα του σκασε τ' άλλουνου να τους μαζέψει για το καλό της Ψωροκώσταινας και να τους κάνει 5-6.... Μου λύνεις λοιπόν την απορία τι στο κέρατο μου το τράγιο θα κάνουμε από δω και πέρα;”

“Έλα καημένε σύντροφε αητέ” του είπε υποτιμητικά το γεράκι, “το διαίρειν και βασίλευε. Ξέρει η κουρούνα πού είναι το ρυάκι. Απλά θα τους βάλουμε να βγάλουνε τα τζίφλια και τα φωτερά τους και μετά θα κάνουμε αυτό που κάνουμε πάντα...”

“Δηλαδή;”, τον έκοψε ο σύντροφος αητός.

"Έτσι λιγωμένοι για “να προσφέρουν στα κοινά” καθώς είναι θα τους τάξουμε καμιά θεσούλα σε κάνα οργανισμό και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Έτσι και την πίτα ολόκληρη θα έχουμε και το σκύλο χορτάτο”.

“Μωρέ σα να πείνασα” είπε ο σύντρφος αητός και άρχισε να ξύνει τα νύχια του.
 Κάθε φορά που έξυνε τα νύχια του σήμαινε πως ήταν θέμα λεπτών να ορμήσει σε όποιο θήραμα βρίσκονταν στο δρόμο του. Το πήρε χαμπάρι το γεράκι και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν επιτεθεί στη βίδρα που την είχε πάρει από ώρα ο ύπνος τον έπιασε από το φτερό.

“Καλά, σαλτάρισες σύντροφε αητέ; Έτσι και φας τη βίδρα τώρα, σε βλέπω ξεπουπουλιασμένο και τα πούπουλα σου στο μαξιλάρι της προεδρίνας. Ετούτη η βίδρα σφουγκάριζε, ξεσκόνιζε και γυάλιζε τα ασημικά της προεδρίνας... κουνούσε και την ουρά της και κοίτα τώρα που είναι υπεύθυνη στις υπόλοιπες συντρόφισσες πως λιάζεται. Θα πας εσύ να τη δαγκώσεις;”

Το σκέφτηκε ο σύντροφος αητός και τίναξε τα φτερά του σαν να ανατρίχιασε.

“Καλά τα ασημικά δεν τα γυάλιζε η νυφίτσα;”

“Ναι, η νυφίτσα και είναι συνάδελφος. Υπό την υψηλή προστασία της μητρός του αγαπημένου μας προέδρου...., συμπλήρωσε.

“Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι... με την πρώτη ευκαιρία να βάλουμε όλο αυτό το γυναικομάνι να σκοτωθεί για ...ας πούμε ένα γκόμενο. Πάντα πετυχαίνει. Παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Ρίξτους ένα γκόμενο από δίπλα και μετά άστες να ...κουρεύονται.”.

Η ώρα είχε περάσει. Τα δυο πουλιά χάζευαν τη βίδρα που κοιμόταν μακάρια.

Κοιτάχτηκαν και με ένα σαρδόνιο χαμόγελο είπαν “κοιμήσου βίδρα κι η τύχη σου δουλεύει”.

Άνοιξαν τα φτερά τους και πέταξαν για άλλες ...χαμηλές πτήσεις!